Τα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα είναι προϊόν μιας εκρηκτικής συνάντησης τριών παραγόντων:
* Το αναποτελεσματικό σπάταλο Κράτος.
* Η αποσταθεροποίηση του γιγάντιου Διεθνές χρηματοοικονομικού συστήματος.
* Η λανθασμένη αρχιτεκτονική του ευρώ μια και οι πολιτικές ηγεσίες δεν στάθμισαν τιςι διαιτερότητες τις κάθε χώρας.
Ευθύνη για τα παραπάνω έχουν όσοι συνέβαλαν με την στάση τους στην επικράτηση του σημερινού μοντέλου πολιτικής.
Στην χώρα μας , η φούσκα στην αγορά ακινήτων σε συνδυασμό με την διάθεση ρευστότητας από τα πιστωτικά ιδρύματα επέτρεψαν την υλοποίηση επισφαλών στεγαστικών δανείων και την ευρεία διάθεση ασταθούς προϊόντων.
Σε λάθος μοντέλα κινήθηκε ο επιχειρηματικός κόσμος όπου σύνδεσε κατά το παρελθόν την κερδοφορία της επιχειρηματικότητας με τις κατάλληλες διασυνδέσεις και όχι με την ανταγωνιστικότητα.
Οι επιδοτήσεις και τα αναπτυξιακά προγράμματα προς τις επιχειρήσεις έδωσαν ώθηση προς λάθος κατεύθυνση μια και οι προεπιλέξημες δράσεις πραγματοποιήθηκαν, με βάση την προσφορά ποσοστών και όχι με βάσει τις πραγματικές ανάγκες των κλάδων. Έτσι βρεθήκαν πολλές επιχειρήσεις να στήνονται με βάση τις υψηλές επιδοτήσεις, και όχι με βάση την ανάγκη ανάπτυξης του συγκεκριμένου κλάδου.
Καταναλώθηκαν από τους Έλληνες χρήματα πέραν των δυνατοτήτων τους και μειώθηκαν παραγωγικές επενδύσεις , ενώ παράλληλα αυξήθηκε η κατανάλωση.
Δυστυχώς οι μαγικές λύσεις έχουν τελειώσει και η κοινωνία βρίσκεται ανήμπορή να δεχθεί το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον , χωρίς ελπίδα και προσανατολισμό.
Μεταρρυθμίσεις απαιτούνται ώστε να ξεπεράσει η Ελλάδα την κρίση και να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης. Οι μεταρρυθμίσεις είναι σε δύο άξονες : αυτές που αποσκοπούν στη βελτίωση των δημοσίων οικονομικών, και αυτές που αποσκοπούν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Υποχρεωτικά, η έξοδος από την κρίση έχει να κάνει με την εξυγίανση και την αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας με τρόπο πρόσφορα και επικερδές , και όχι απλά στο ξεπούλημα της.
Επίσης στο κομμάτι των δημόσιων οικονομικών υπάγεται και το ανθρώπινο δυναμικό των κρατικών φορέων το οποίο επιβάλλεται να διαχειριστεί με ανάλογο τρόπο.
Στον δεύτερο άξονα που λέγεται βελτίωση ανταγωνιστικότητας κινείται ο ιδιωτικός τομέας και ο επιχειρηματικός κόσμος.
Ένα σταθερό πλαίσιο που θα ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και που θα ευνοεί τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα. Μια οικονομία που θα επιτρέπει στις επιχειρήσεις και στους εργαζόμενους να είναι παραγωγικοί.
Προσέλκυση ξένων επενδυτών ,τόσο στον τομέα του τουρισμού όσο και σε άλλους κλάδους στους οποίους δεν έχουμε μέχρι σήμερα ανάπτυξη. Νέες θέσεις εργασίας και αύξηση του εισοδήματος των Ελλήνων.
Μεταρρύθμιση και στην αγορά εργασίας. Απελευθέρωση των απολύσεων έτσι ώστε να υπάρχει ανάπτυξη της εργασίας και όχι εκβιαστικές καταστάσεις από τους υπαλλήλους προς τις επιχειρήσεις.
Απελευθέρωση σε επαγγέλματα είτε από φραγμούς εισόδου, είτε από αυξημένη γραφειοκρατία.
Οι γεμάτες πλατείες από «Αγανακτισμένους πολίτες» δίνουν ελπίδα διότι μέσα από όλες αυτές τις φωνές υπάρχει ένα συμπαγές νόημα «Αλλαγή στρατηγικής»…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου